Bu gün Görkəmli Azərbaycan şairi Məmməd İsmayılın 80 yaşı tamam olur. Böyük şairin müsahibələrinin birində “Ağacdələn, döy qapımı!” şeri haqqında ona verilən suala cavabını dəftərimə yazmışam. Həmin şeirdən bir parça və…
Yol azıbsan bu payızın çәnindә
Ağacdәlәn, ağlın azıb sәnin dә,
Dәn gәzirsәn saçlarımın dәnindә
Atamoğlu, az qapımı döy görüm.
Bu cığırı bu qara kim bürüyüb?
Burda kimin yanan qәlbi kiriyib?
Hәyәtini qara yellәr kürüyüb
Başımıza nәlәr gәlir qoy görüm.
Haçanacan gözlәmәyә gәlmisәn?
Yoxsa mәnә söz demәyә gәlmisәn?
Ya borcunu istәmәyә gәlmisәn?
-Öz dilindә ünvanımı söy görüm.
Mәn dünyaya ata, ana borcuyam,
Ünvanım var, bu ünvana borcluyam.
Bir canım var, bircә cana borcluyam,
Özgә nәyә, taraq-taraq say görüm.
Həmin o ağacdələn qapısını döyən evi anamla mən dişimizlə-dırnağımızla tikib başa gətirdik. Sonra imkanlar bir az düzələndə yanında təzə ev tikdirdim. Dostlardan biri dedi, köhnə evi uçurma, o ev sənin ilhamının yuvasıdır. Doğru deyirdi. Evlərin ruhu və mistikası var. Amma mən o evi uçurdum və inanın, düz on il şeir yaza bilmədim! Bəlkə də anamın alın təriylə tikilən o evi uçurduğum üçün bu təzə ev də xaraba qaldı. İnsan nəfəsi dəyməyən ev xarabadır. O evin də qapısını ağacdələnlər döyür indi.
Etibar Əliyev, fəlsəfə doktoru
